මේ තරම් සීග්‍රයෙන් විනාශ වන මාගේත් ඔබගේත් සිංහල ජාතියත්, සිංහල දේශයත් , සම්බුද්ධ ශාසනයත් වහ වහා ආරක්ෂා කර ගැනීමට නම් පළමුවෙන් මහා සංඝරත්නය එකමුතුව සමගි සම්පන්න විය යුතුමය. නමුත් අපට එවැනි සුබවාදී දසුනක්‌ පෙනෙන තෙක්‌ මානයක හෝ නොමැති බව පළමුවෙන් සටහන් කරනුයේ පෙනෙන මානයක්‌ හෝ ඇතිකර ගැනීමේ භාරදුර වගකීම ගිහි පැවිදි අප දෙපාර්ශ්වයේම අඩු වැඩි වගකීමක්‌ හා අද දවසේ යුතුකමක්‌ නිසාය. බොහෝ විට අප පුරුදුවී ඇත්තේ පරිබාහිරන් එන සතුරු බලවේගවලට එරෙහිව කඳවුරු බඳිමින් නැගී සිටීමටය. එයට අවශ්‍ය තරම් සාක්‌ෂි හා සාධක මෑත කාලීන වසර දෙක තුනක ඉතිහාසයම පමණක්‌ විමසා බැලීමෙන්ම වුවද ඉතා පැහැදිලි වන්නේ බිහි වූ සංවිධාන හා ඒවායෙහි ක්‍රියාකාරීත්වය නිසාය. මිතුරු ලෙසින් හෝ සතුරු ලෙසින් එන සතුරා කෙසේ හෝ හඳුනා ගත හැක්‌කේ ඔහු තුළ ඇත්තේ සතුරු ෙච්තනාවම නිසායි. මන්ද එවන් දැනීමක්‌ මේ සමාජයේ වා තලය සමගම මුසුව ඇත්තේ සම්බුදු සිසිලස නිසාමය.
